Met het afscheid van John werd een tijdperk afgesloten. Een tijd waarin de Ipabo nog een platte structuur had en docenten en directieleden makkelijk bereikbaar waren voor elkaar en voor studenten. John had zeker minder prettige kanten: soms was hij narrig, soms ook werd hij tijdens vergaderingen onredelijk kwaad en liep dan weg, en kon hij lang niet altijd goed omgaan met collega-directieleden. Zo was het overdragen van bevoegdheden vaak een punt van wrijving.

Aan het einde van dit interview noemt John desgevraagd enkele kenmerken van een 'goede directeur'.

De vraag kan gesteld worden of deze kenmerken in het post-John tijdperk nog opgeld doen.

Interview 2009; 0:48

John Verhallen heeft zeer grote verdiensten gehad voor de Ipabo. Toch was hij niet onomstreden. Samenwerking met collega's in de directie liep lang niet altijd even goed.

Jan Jobse heeft in verschillende kwaliteiten met John samengewerkt, als coördinator van specifieke curriculumlijnen, zoals de Imoa en de ISO, en later in de beleidsgroep en weer later als lid van het CvB.

Hier vertelt Jan iets over deze samenwerking en de persoon van John.

Interview 2012; 1:34

In de lente van 2002 werd Maarten Denters na een lange procedure benoemd tot opvolger van John Verhallen. In het CvB had -wat later- ook Jan Jobse zitting.

Maarten kwam uit de onderwijswereld. Opgeleid aan de kweekschool De La Salle te Heemstede, werkte hij enkele jaren als leraar aan een mavo. Hij studeerde aardrijkskunde en werd vervolgens docent aan pabo De La Salle. Later volgde de studie onderwijskunde en werkte Maarten als onderwijsbegeleider en -onderzoeker, onder meer aan het KPC in Den Bosch. Vervolgens was hij enkele jaren Vz-CvB van de Pabo 'De Kempel' in Helmond, alvorens Vz-CvB aan de Ipabo te worden.

Met zijn komst werd de Ipabo meer ambtelijk georganiseerd. Maarten dacht en handelde vanuit modellen, en zo kwam er ook een bestuurs- annex managementsmodel voor de pabo. De organisatie werd complexer en er kwamen managers. Docenten konden hiervoor solliciteren (via de zogenoemde 'Schippersbeurs').

Door de grote vernieuwingen die in dit decennium het HBO en met ook de Pabo's overspoelden, moesten er vele studiedagen en conferenties gehouden worden. Hier werd heel duidelijk dat Maarten uit het begeleidingscircuit kwam: hij kwam met modelmatige voorstellen (links de 'Noordwijkconferentie' in 2004). Het concrete veranderingsproces werd echter door collega's gecoördineerd en dat liep lang niet altijd voorspoedig. Later werd Jan Jobse, lid CvB, de 'trekker' van de onderwijsvernieuwing.

Toen de Ipabo in 2009 de Accreditatie niet verkeeg, trad Maarten (noodgedwongen?) terug en nam hij in juni 2010 afscheid van de Ipabo.

In dit fragment antwoordt Jan op de vraag 'wat als het hoogte- en wat het dieptepunt kan worden beschouwd' in zijn 35-jarige loopbaan aan de opleiding (Magister Vocat, KPA, Ipabo).

Het door hem gebruikte begrip 'vibratie' komt uit de Bommelverhalen, waarin het gebruikt wordt door de schilder Terpen Tijn.

Interview 2012; 2:11

Petra kwam in rond 2000 contact met de Ipabo in de periode dat er trajecten voor allochtonen en Surinaamse leerkrachten aangeboden werden: de IMOA en de ISO. Zij werkte vanuit het Arbeidsbureau, afdeling Onderwijs.

De Ipabo kreeg in deze tijd duidelijk behoefte aan een P&O afdeling. Het personeelsbeleid was beperkt , maar mede door toenemende regelplicht vanuit de overheid moest dat verbeterd, geprofessionaliseerd worden. Petra werd toen benaderd en via een sollicitatieprocedure in 2001 benoemd (John Verhallen was nog Vz CvB). Zij vertelt hier iets over de begincondities.

Interview 2012; 1:45

Interview 2012; 2:05

In 2006 werd de Wet BIO van kracht (de'Wet op de beroepen In het Onderwijs'). Deze wet regelt de vaststelling van bekwaamheidseisen voor onderwijsgevenden in alle sectoren van het onderwijs, ook het HBO (maar niet het universitair onderwijs). Enkele aspecten van de wet:

• bij AMVB wordt nu verwezen naar bekwaamheidseisen in plaats van bewijzen van bekwaamheid.
• scholen dienen beleid te ontwikkelen voor het onderhouden van de bekwaamheid van het personeel.

De Wet BIO heeft derhalve ook consequenties voor de Hogeschool IPABO, en is zo een zorg voor de afdeling P&O. Een bekwaamheidsdossier omvat ook een CV-bestand met de kennis en vaardigheden alsmede de nascholingsactiviteiten van docenten. Hierover gaat dit fragment.

Interview 2012; 2:01

In 2004 werd de 'Noordwijkconferentie' gehouden waarbij vele docenten van de Ipabo, maar ook van andere Interactum-pabo's, aanwezig waren. In deze conferentie werd duidelijk dat het PGO-onderwijs vervangen zou moeten worden door Competentie Gericht Onderwijs (CGO). Dat betekende echter een verdere afbrokkeling van de vakinhouden en de rol van vakdocenten.

De betrokkenheid van de docenten bij de school werd vanaf dat moment duidelijk minder. De manier waarop het CGO vorm kreeg speelde daarbij ook een rol. En het heeft bovendien consequenties voor de 'voeding' van de andere, OP-afdelingen.
Hierover vertelt Petra in dit fragment.

Interview 2012; 1:37

Sjaak Bos begon in 2002 als docent beeldende vorming. Hij is ook studiebegeleider (SBL). Zijn werkplek is vooral de vestiging Alkmaar.

Sjaak is een goed voorbeeld van de carrièrelijn die docenten aan een pedagogische academie (vroeger) veel volgden. Vóór hij aan de Ipabo begon werkte Sjaak als leraar basisschool en daarna jarenlang als docent beeldende vorming aan een middelbare school voor speciaal onderwijs.
Hij kwam in aanraking met de Ipabo door contacten met Cleem Nichting (die als docent rekenen/wiskunde aan de Ipabo verbonden was). Hier vertelt hij hoe de eerste contacten met de pabo verliepen.

Interview 2012; 2:35

Een beter financieel beleid waarbij ook duidelijk wordt hoe en waaraan het beschikbare geld wordt besteed, is nodig voor de externe en interne verantwoording.
In de jaren negentig was daar aanvankelijk weinig oog voor. Maar mede vanuit de financiële administratie werd gewerkt aan een duidelijke structuur.
Vanuit het algemeen overleg tussen ministerie, besturenkoepels en vakbonden werd in deze jaren een duidelijke structurering van de taken van een docent WO, HBO etc. alsmede van een leraar basisonderwijs opgesteld.
Er kon daardoor een kwantificeerbare normjaartaak worden geformuleerd, waardoor het CvB beter inzicht kreeg in de taakstellingen van de instelling én een duidelijker beleid kon voeren. Daarover gaat dit fragment.

Interview 2012; 2:31

De instellingen werden door de overheid tot 2011 bekostigd via de zogenaamde onderwijsvraagfactor (OVF). Voor een afgestudeerde student kreeg de instelling 4,5 jaar bekostiging, voor een uitvaller slechts 1,35 jaar. Er werd door het ministerie achteraf afgerekend, met een 'vertraging' van twee jaar.

Wanneer een student na 4,5 jaar afstudeerde kreeg men 100 %. Wanneer deze echter 9 jaar erover deed, kreeg de instelling slechts 50 %! Daarom 'kostte' een langstudeerder de instelling dus geld.
Omgekeerd: wanneer een student sneller afstudeerde, 'verdiende' de instelling daaraan. Vandaar dat 'versnelde ' en 'verkorte cursussen' voordelig waren

Over deze bekostingssystematiek gaat dit fragment.

In het begin van de Ipabo (1987) werd de keuken bemenst door Thea. Zij was afkomstig van de VRA.

Later werd de keukendienst waargenomen door 'good old' Beppie van Leur (links), met assistentie van onder meer Agaat Bank (rechts). Hier delen ze taartjes uit ter gelegenheid van de verjaardag van Jan Jobse (ga over de foto).

Muriel Holler (links, keukenprinses) en Ruud Besteman (conciërge, alleskunner), bindende steunpilaren voor de Ipabo-Alkmaar. Zij bewerken in hoge mate de goede sfeer.

Muriel Holler, Française, is al in 1992 op de Ipabo Alkmaar begonnen, toen nog de kleine school aan de Van de Veldelaan. Zij heeft de sterke groei en de verhuizing naar de Gabriel Metsulaan meegemaakt. ZIj vertelt daar iets over.

Interview 2012; 2:11 (audiofragment)

Ruud Besteman begon in 2003 aan de Ipabo. Hij en Muriel vertellen hier over de aparte sfeer aan de Ipabo-Alkmaar.

Interview 2012; 1:05 (audiofragment)