Het orgel in de aula is betaald door de Broeders en via een renteloze lening overgedaan aan het PA- bestuur. Later heeft John Verhallen als directeur van de Ipabo deze verplichting afgekocht. Het orgel heeft de status van monument.
De School
Onrust, Fusies
In dit decennium hebben twee grote fusies plaats:
- De eerste in 1984, waarbij de twee katholieke PA's ('De Voorzienigheid' en 'Magister Vocat') samengaan met de RK KLOS tot de KPA (1 augustus 1984).
- De tweede in 1987, waarbij de KPA fuseert met de PC Pabo Amsterdam (VRA) en de PC Pabo 'Da Costa' Alkmaar tot de Interconfessionele Pabo Amsterdam-Alkmaar.
Deze pagina concentreert zich op het einde van Magister Vocat en de eerste stappen richting KPA.
Fusie was noodzakelijk - terugloop in studentenaantallen
Liep eind jaren zeventig het aantal aanmeldingen al terug, begin jaren tachtig daalde het dramatisch. Uit de vergadering van 11 maart 1983:
"De stand van de aanmeldingen is op dit moment: 31 personen (voor de PA-afdeling). Afhankelijk van verdere ontwikkelingen zal rekening gehouden moeten worden met de mogelijkheid dat we terug zullen vallen op de bodemformatie..... We hebben 374,8 uur nodig om de status quo te kunnen handhaven."
Verschillende docenten liepen dan ook diep 'in de garantie'. Onderwijsminister Pais verstrekt ook nog extra uren 'om geen deskundigheid verloren te laten gaan'.
De Havo-top bood evenmin een oplossing. Ook hier daalde het aantal leerlingen. Middelbare scholen in de buurt zetten hún bovenbouw open voor de Mavo-klanten, waardoor een grote concurrentie ontstond. Het werd onmogelijk een rooster te maken dat recht deed aan de keuzevrijheid van de leerlingen. Zo waren er in klas H4 voor het vak natuurkunde twee leerlingen. Door deze omstandigheden kostte de Havo teveel geld. In 1981 werd dan ook besloten de Havo-top af te stoten.
Samengevat: Voor een 'gezonde bedrijfsvoering' werden de aantallen studenten te klein en moest er wel gefuseerd worden. Op straffe van opheffing!
Fusie was noodzakelijk - één opleiding voor de nieuwe basisschool
In 1977-1978 werdal duidelijk dat als gevolg van overheidsbeleid ('Vlekkenplan', 'STC-nota') er in het Amsterdamse slechts ruimte was voor één katholieke Pabo en dat dus op termijn de twee PA's en de KLOS deze samen zouden moeten gaan vormen.
In het najaar van 1978 werd ter voorbereiding van de fusie de Pako-commissie in het leven geroepen (PA KO). Hierin hadden directie- en bestuursleden zitting. In 1980 werd er een ambtelijk secretaris aan toegevoegd, pedagogiek-docent Chris de Mey (foto links). Deze werd feitelijk de coördinator van het fusieproces. Hij bracht regelmatig een mededelingenblad uit ('Even tijd voor integratie'), bedoeld om collega's op de hoogte te houden. Toen de Pabo in de steigers stond, werd de Pako in september 1983 opgeheven.
Lang niet iedereen was enthousiast voor de nieuwe pabo. Men vreesde vooral voor verlies van het eigen karakter van de KLOS waar inhouden, organisatie en vooral 'sfeer' sterk verschilden van die van de PA's. De methodiek en de didactiek waren aan de KLOS geconcentreerd in de handen van de methodiekdocenten. Dát handhaven zou moeilijk zijn.
Chris de Mey schrijft in een brief aan de Pako-commissie: ".... de integratie waar wij met z'n allen mee bezig zijn, is geen vrijwillige zaak: het MOET! Er is echter bij een aantal binnen binnen dit integratieproces een afweerhouding te constateren (...) Personen die een grote betrokkenheid hebben met de integratie worden argwanend bekeken en soms onvolledig betrokken bij de situatie." (juni 1981).
- Besturenfusie
- Directiefusie
- Het gebouw
- Instituutsfusie
- X - sluiten
De twee besturen (PA's en KLOS) hadden al vanaf 1980 nauw contact met elkaar. Zij fuseerden op 1 februari 1983 na heel veel overleg tot 'Stichting Katholieke Pedagogische Academies Amsterdam e.o.', kortweg KPA. De meeste zittende docenten bleven binnenboord als werknemer van dit nieuwe bestuur, enkelen moesten afvloeien.
Het nieuwe bestuur moest de institutenfusie voorbereiden, de nieuwe directie benoemen en een KPA-gebouw selecteren.
Foto: Het 'fusie-Bestuur' , 1982. In het midden met de armen over elkaar: Toon Rammelt, voorzitter.
De nieuwe KPA-directie moest worden samengesteld uit de zittende directies.
- directie Magister Vocat: Theo Smits (dir), John Verhallen, Herman Tervoort (adjuncten)
- directie Voorzienigheid: Marie-José Steggink-van Stijn (dir), Cees van Iersel (adjunct)
- directie KLOS: Hans van der Zwaan (dir), Gerard Kerkhoff (adjunct)
Dit bureau (Rubinstein) voerde het onderzoek naar de geschikte directeur uit. |
Lange tijd bleef onduidelijk wie van de drie zittende directeuren de KPA zou gaan leiden. Na veel overleg werd een extern adviesbureau ingeschakeld. Dit bureau adviseerde na rijp beraad en tegen een forse beloning, Theo Smits tot directeur te benoemen. Aan deze uitkomst werd tevoren door bijna niemand getwijfeld. |
Op 1 januari 1983 werd Theo Smits aangewezen als 'algemeen directeur van de nieuwe Pabo', met Hans van der Zwaan als waarnemer.
Llinks Marie-José Steggink-van Stijn, directrice De Voorzienigheid; rechts: Hans van der Zwaan, directeur KLOS. (1984). |
Het was dan ook voor vele collega's verbijsterend in het voorjaar van 1984 te vernemen dat Theo Smits zich per 1 juli 1984 zou terugtrekken om te 'vutten'. Ook Marie-José Steggink gaf te kennen op dezelfde datum gebruik te maken van de '55-jarigen-regeling' en dus op wachtgeld te gaan. Op 11 juli 1983 gaf het Bestuur te kennen Hans van der Zwaan te benoemen tot directeur en John Verhallen tot waarnemend directeur. |
Links: Afscheid van Theo Smits (staand, rechts), toegesprroken door John Verhallen.
Theo vertrok op 1 juli 1984, waardoor John directeur werd van Magister Vocat voor precies één maand. Op 1 augustus immers werd de nieuwe KPA een feit.
Na enig onderzoek blijkt al snel het gebouw van Magister Vocat verreweg het meest geschikt te zijn voor de huisvesting van de nieuwe KPA. Daar moesten dan wel aanpassingen worden aangebracht omdat er plaats moest komen voor 'de kleuters'.
Het gebouw van 'De Voorzienigheid' was eigendom van de Zusters en werd later verkocht. Het gebouw van de KLOS bleek te klein en werd eveneens afgestoten.
De bouw van de derde verdieping, vanf het plein 1983-1984. |
Het KPA-gebouw met de bogen, gezien vanaf het plein, 1987. |
In de loop van 1984 wordt ?p het gebouw van Magister Vocat een derde verdieping geplaatst, bekend als 'de bogen'. Het ontwerp is van L. Steenhardt Carré, de architect van het oorspronkelijke gebouw. De docentenkamer komt onder de grote, centrale boog, de overige bogen overspannen kleinere kamers die grotendeels door de verschillende vaksecties gebruikt worden. Het werd een lichte constructie die ongeveer tien jaar mee diende te gaan. Het was enigzins 'revolutiebouw'.
Het gebouw bestaat in 1984 uit:
- de oorspronkelijke kern langs Jan Tooropstraat
- een haaks daarop staande vleugel die oorspronkelijk de LEAO huisvestte maar die nu bij de PA hoort.
- plus de nieuwe, derde verdieping
In de (voormalige fietsen-)kelder worden kleinere kamers gemetseld door amanuensis en alleskunner Joop Anröchte. Hier komen de kopieermachines en een kleine drukkerij.
De wettelijke instituutsfusie had plaats op 1 juli 1984. De bedoeling was dat dit eerder zou zijn, maar dat lukte niet.
Ter voorbereiding van de instituutsfusie worden beginjaren tachtig verschillende studiegroepen actief. Zo komt er een werkgroep Schoolwerkplan (1981), een groep die de Identiteit probeert te formuleren en daartoe een 'Groeiboek' activeert. In deze werkgroepen participeren docenten van de drie scholen.
De applicatiecursus voor zittende kleuterleidsters wordt een samenwerkingsverband met de KLOS.
De verschillende personeelsgeledingen ontmoetten elkaar diverse malen in een sfeer die als ontspannen was bedoeld (buffetten, vaksectieoverleg). Toch was er spanning. Als gevolg van de terugloop van studentenaantallen zouden er collega's moeten afvloeien. Hun aantal bleef gelukkig beperkt.
Technologie in de school
Beginjaren tachtig komt de computer geleidelijk aan meer in beeld. Men vraagt zich af hoe de computer in het onderwijs en in de administratie gebruikt kan worden. De klassieke, mechanische schrijfmachine is inmiddels al vervangen door elektrische machines met een verwisselbare kop.
Paul Diderich wordt betrokken in het POCO - het Project Ontwikkeling Cursus Onderwijstechnologie. Lokaal 209 wordt als 'medialokaal' ingericht, met cassetterecorders, tv, en met de eerste 'microcomputers': de Commodore 64 en de MSX (van Philips, afbeelding rechts). Begin 1984 komt er een KPA-werkgroep van de grond die dit lokaal wil actualiseren en daarvoor geld aan het bestuur vraagt.