Fragment 2007; 0:10

John Verhallen begon als docent Nederlands aan Magister Vocat in 1970 en bekleedde al heel snel verschillende functies. In 1975 werd John adjunct-directeur, wat hij tot de grote fusies in de tachtiger jaren zou blijven. Later werd hij directeur van de Ipabo. Op dit afscheidsfeest van catecheet /godsdienst-docent Jan Engelen (2007) gaf hij antwoord op de onverwachte vraag: 'Aan welke periode in je carriëre denk je met het meeste plezier terug?'. Het geroezemoes op de achtergrond ontstaat door de grote drukte tijdens deze bijeenkomst.

Interview 2012; 2:38

Jan Jobse begon als docent Nederlands aan Magister Vocat in 1975 en draaide onmiddellijk volop mee in de voorbereidingen en de uitvoering van de grote reünie die eind september van dat jaar gehouden werd. Later raakte hij betrokken bij allerlei nevenactiviteiten van de school, en maakte vanaf de jaren negentig deel uit van het management van de Ipabo.
In dit fragment vertelt hij iets over de sfeer op Magister Vocat. Hij herkende hier veel van zijn vorige school, 'De Werkplaats' van Kees Boeke.

Videofragment 2009; 0:52

In 2009 nam hij afscheid van de Ipabo. Ter gelegenheid daarvan ondernam hij met een aantal oud-collega's en oud-studenten van Magister Vocat een bootreisje naar Pampus (foto). Op de bijgaande video memoreert Jan in de kajuit van de boot in een onvoorbereide speech het 'bijzondere' van Magister Vocat. Hij haalt daarin het begrip 'vibratie' aan, bekend uit de Bommel-boeken van Marten Toonder. Veel in de Magister-tijd gebeurde intuïtief, en dat is een heel groot verschil met de tegenwoordige noodzaak om het hele leerproces aan de Ipabo nauwkeurig te beschrijven.

Jos vertelt wat hem aan (sommige) docenten aansprak, met name die van pedagogiek en muziek.

Jos van Onna volgde de PA van 1972-1975, Daarna studeerde hij beeldende vorming, en nog later psychologie. In dit fragment vertelt hij iets over de PA-opleiding van de eerste helft van de jaren zeventig.
Opvallend is zijn positieve herinnering aan enkele, inspirerende, docenten. Daaronder waren pedagogiekdocent Piet Sanders en muziekdocent Jaap Maclaine Pont. Deze laatste was zelf een begaafd musicus - die in een orkest speelde.
Kenmerkend voor deze uiteenlopende karakters was hun sterke betrokkenheid bij de opleiding, bij de studenten, bij hun vak, maar vooral ook hun maatschappelijke interesse.

Interview 2009; 1:58

Bart in 1976. Interview 2009; 1:07

Bart Lauret was leerling op Magister Vocat van 1973-1976. Hij vertelt in dit fragment iets over de sfeer op de school en op de betekenis die 'Magister' op zijn eigen ontwikkeling heeft gehad.
Bart was in het begin nog wat onzeker, wat teruggetrokken, zoekend. Na de Havo wist hij niet goed wat te doen. Hij overwoog de lerarenopleiding zoals veel van zijn vrienden, maar vond die niet zo leuk, en ging toen naar de PA, 'in het spoor van een leuk meisje'. In het begin beviel de school niet zo, maar met het eten komt de smaak. De sociale omgeving vond hij leuk (vrienden!), inhoudelijk vond hij de school makkelijk, maar de stage was voor hem lastiger.
Hij vond de sfeer op 'Magister' wat uitgelaten, maar ook geborgen in de klassegroep. Het was een soort verlenging van de middelbare school. Maar er was ook iets extra's. Dat vertelt Bart hier.

Interview 2008; 1:22

In de jaren zeventig gaan de mensen op de PA, maar ook op de basisscholen wat informeler met elkaar om. In de zestiger jaren werd van de mannelijke PA-studenten verwacht dat ze op de stageschool een jasje plus stropdas droegen, en dat werd zeker van de bezoekende docenten verwacht. Met de komst van de 'nieuwe generatie' begon dat te verdwijjnen.

Herman Tervoort was rond 1970 hoofd ('directeur') van de -inmiddels verdwenen- Mgr. Noletschool in Slotervaart. Hij stond elke dag bij binnenkomst van de kinderen aan de voordeur. Hij kon zo ook zien wie er nog meer binnenkwam. Zo leerde hij John Verhallen kennen, zijn latere collega en directeur.

Interview 2011; 1:47

Henri Heuvelmans (1951) begon in 1973 op 'Magister Vocat', aanvankelijk ter vervanging van de zieke Gerard Peelen. Later werd hij vast benoemd, en doceerde ook muziek aan de RKOK en 'De Voorzienigheid'.

Henri vertelt hier iets over de sfeer aan Magister in de jaren zeventig. Hij heeft daar zelf sterk aan bijgedragen door zijn open en enthousiasmerende houding tegenover de studenten en collega's. Hij keek ook verder dan zijn eigen vak door een brede kijk op cultuur en vorming. Zo organiseerde hij met collega's de jaarlijkse werkweek in Vlaanderen.

In deze jaren was in het algemeen de betrokkenheid van studenten bij de opleiding groot. Dat bleek onder meer bij de vernieuwing van het curriculum in verband met het Experiment 'Toetsing en Diplomering'.

Jan Jobse heeft in deze jaren intensief met de studenten samengewerkt, als lid van de Academieraad, als coördinator van het Experiment, en als docent Nederlands. Hij vertelt hier over deze betrokkenheid.

Interview 2012; 2:40

Henk Ras, vaak keurig gekleed, verscheen in 1969 ineens m?t baard...

Marcel Boyer, voor die tijd erg 'casual', schudt op het afscheid van Br Albertinus diens hand (1969).

Interview 2012; 2:02

Bernard Broodbakker volgde de PA-opleiding van 1973-1976. Na zijn VWO wist hij niet goed wat verder te gaan doen en kwam op Magister terecht omdat die toevallig vlakbij zijn huis stond. In het begin stond hij dan ook wat bevreemd tegenover de verschillende vakken en de aangeboden studiestof. Niet dat het oninteressant was, maar Bernard kon een en ander niet plaatsen in het beroepsperspectief en de stage-ervaringen.

Toch werd hij gegrepen door diverse onderwerpen en vooral door sommige docenten die zeer inspirerend waren.

De (niet-complete) klas van Bernard Broodbakker in 1975 ('2c').

Wie is wie? - Ga met de muis over de gezichten.

Interview 2012; 1:14

Jan Jobse vond dat er naast het grote aanbod aan 'buiten- respectievelijk sportactiviteiten' ook iets op cultureel gebied zou moeten komen. Samen met enkele collega's ontwikkelde hij het concept van de 'Vlaanderenweek'. Tweede jaars studenten gingen in de eerste week van het studiejaar naar Vlaanderen, en dan met name de steden Brugge, Gent en Antwerpen.

In dit fragment vertelt Jan iets over de opzet van deze week. Later namen andere collega's de organisatie over. De Vlaanderenweek is tot heel diep in de Ipabo-tijd blijven bestaan.

Interview 2012; 2:27

Voor het vak Nederlands moesten de studenten een behoorlijk stevige lijst literatuur tot zich nemen. Jan Jobse probeerde de literatuur dichter bij de studenten te brengen door een 'Leesgezelschap' te beginnen. Dit bestond uit een groep ge?nteresseerde studenten die een boek lazen en daar over met elkaar en met Jan spraken.

In dit fragment vertelt Jan iets over dit Leesgezelschap en het 'dichterbij brengen' van de sociale omstandigheden waar boeken in geplaatst moesten worden.