PC Pabo Da Costa

Fusies met strubbelingen

Weinig sympathie

De COK en de P.A. 'Da Costa' konden moeilijk met elkaar opschieten. Dat had te maken met onder andere:

vele P.A.-docenten keken neer op de OK. OK-docenten, en dan met name de docenten methodiek-didactiek, hadden toentertijd nauwelijks een eerste-, en vaak ook geen tweedegraads bevoegdheid. Zij kregen minder betaald, ze hadden minder 'status'. Later werden de bevoegdheden wél verkregen en verloor dit argument aan kracht.
het OK-gebouw stelde zeker in vergelijking tot het mooie gebouw van de 'Da Costa' heel weinig voor. Een OK kreeg veel minder subsidie van het Rijk. De gebouwen hadden (vaak) geen apart handenarbeid-, teken-, of gymnastieklokaal ("dat beetje gym kan ook wel in de aula!", "waarvoor zou de aula bij die kleuterleidsters anders moeten dienen"). Het gebouw in Alkmaar beschikte slechts over vier leslokalen.
de OK-leerlingen waren bijna altijd meisjes, die van de Mulo/Mavo kwamen. Havo-leerlingen werden wel toegelaten en konden meteen in het tweede jaar instromen. De OK had ook een hogere splitsingsnorm (klassendeler). Overen weer kende men elkaar nauwelijks: OK-leerlingen kwamen zelden op een lagere school, P.A.-studenten zelden op een kleuterschool.
de OK behoorde tot het MBO, de P.A. tot het HBO.
de omgang en de sfeer binnen de beide opleidingen was anders, van 'zachtjes aan' tot 'harder' en meer 'professioneel'.

Jan Houkes schrijft (1980):

'Een en ander leidde ertoe dat de anti-gevoelens met betrekking tot een komende integratie met de P.A. werden aangewakkerd. (...) Wanneer een P.A. docent, sprekend over de onderwijssituatie van het jonge kind zegt: "Bij zes jaar dán begint het pas", of een andere docent een P.A.-student erop wijst dat hij beter naar de KLOS kan gaan...' 't is hier toch te moeilijk voor jou...'", dan zijn dit wellicht uit hun verband gerukte 'opmerkingen, die echter zeer gevoelig aankomen.'

Wim over sfeer en de fusie
Coen over sfeer en de fusie
Fusie Kleuter- en Lagere School
X-sluit

Interview 2009; 1:53

Wim voor in 't Holt was directeur van de COK van 1982-1984. Hij had dus alles te maken met de afgedwongen fusie met de 'Da Costa'.

Hij vertelt hier iets over de houding van de COK-docenten tegenover de fusie en tegenover 'Santpoort'. Hij verwoordt hier de lichtelijk gevoelde denigrerende houding van 'Santpoort'.

Wim gaat ook in op de vraag: 'Van wie móest die fusie nu eigenlijk?'

Coen Schinkel vertelt hoe de (aanvankelijke) contacten met de COK-team verliepen. De stemming over en weer bleek niet zo best te zijn!

Coen gaat ook in op vraag waarom toch gekozen werd voor 'Alkmaar'.

Interview 2009; 2:51

Het besluit om kleuter- en lagere scholen samen te voegen, genomen in de jaren zeventig, leidde vooral bij de kleuterleidsters tot hevige reacties. Men was heel bevreesd voor het teloorgaan van het typische van het kleuteronderwijs.
Docenten aan KLOS-sen waren doorgaans minder afwijzend. In dit fragment vertelt Hennie Scholten, docente didactiek-methodiek aan de COK Alkmaar, iets over de opinies inzake dit samengaan.

Interview 2014; 1:26

Collega's over de aankomende fusie.

Waarom dan toch 'Alkmaar' gekozen?

De fusie was onvermijdelijk (veel te kleine scholen, overheidsbeleid, besluit PC Besturenraad). Voor velen was het echter onduidelijk waarom dat kleine gebouw in Alkmaar de vestigingsplaats van de nieuwe Pabo moest worden. Dat had te maken met de vooruitzichten. Een PC Pabo Alkmaar zou de enige zijn in Noord-Holland boven het Noordzeekanaal. Er waren ook betere demografische vooruitzichten: meer potentiële studenten, en ook meer kinderen, dus een groter 'afnemend' veld.

Besloten werd dat de nieuwe PC Pabo zou starten in Alkmaar, maar dat de afbouw van de P.A. 'Da Costa' nog in Santpoort plaats zou hebben. Eerst in 1986 werd dan ook dit gebouw verkocht aan de IJmond-MTS.

In de tussengelegen jaren kon het Alkmaarse gebouw worden vergroot, door subsidies van het Rijk, die na enig duw- en trekwerk verkregen konden worden. Het scheelde waarschijnlijk dat Wim Deetman toen minister van Onderwijs was, en dat diezelfde Deetman in het bestuur van de 'Da Costa' en in de Besturenraad had gezeten. Juni 1987 werd het vergrote gebouw feestelijk geopend.

Verdere fusiebewegingen

Al in het begin van de jaren '80 wordt allengs duidelijk dat de voorgenomen fusie met de P.A. 'Da Costa' te weinig zoden aan de dijk zou zetten. Verdere samenvoegingen waren waarschijnlijk onvermijdelijk. Er ontstond een 'fusieland' waarin allerlei mistige bewegingen werden ondernomen door tal van instellingen en personen, en waarin tal van scenario's werden opgesteld:

samengaan met andere PC-instellingen, als de PC Pabo 'VRA' te Amsterdam en de lerarenopleidingen van de VU (de VLVU) te Diemen
samengaan met de RK Pabo 'De Viaan' te Bergen, en in verlengde hiervan toetreding tot de Hogeschool van Alkmaar
zelfstandig blijven, maar dat bleek keer op keer geen haalbare kaart
samengaan met de VRA en de KPA, waarbij 'Alkmaar' een lesplaats zou worden

Er is in deze jaren enorm veel vergaderd. In de loop van 1986 werd steeds duidelijker dat een fusie van drie Pabo's (VRA, KPA en DCA) tot de Interconfessionele Pabo de meest haalbare optie was. De Ipabo werd dan ook in 1987 een feit. Daarbij bleef aanvankelijk nog de optie open in een later stadium alsnog te fuseren met de VLVU (nu: Inholland). Zie verder de Ipabo-site.

Vanaf augustus 1987 is de Ipabo een feit. Van verschillende docenten wordt afscheid genomen in een feestelijke bijeenkomst, natuurlijk ook met studenten daarbij. Hieronder enkele beelden van dit afscheid.

Docenten die afscheid nemen. Vanaf rechts: Jan Volbeda (LO en adjunct), Wim voor in 't Holt (dir.), Stien Wonink (did-meth), dhr Rootmensen (conciërge)

Studenten zetten Jannie Groot in het zonnetje. Oorspronkelijk afkomstig van de CPA nam ze op de 'Da Costa' de natuur-lessen waar.