In memoriam Kees van Wissen
Op vrijdag 27 december overleed na een korte, slopende ziekte, op een zelfgekozen moment, Kees van Wissen, oud-docent van Magister Vocat, de Katholieke Pedagogische Academie en de Hogeschool IPABO. Kees is 74 jaar geworden. Kees heeft zijn lichaam vermaakt aan de wetenschap. In het vroege voorjaar is er een herdenking.
Kees, zelf oud-student van Magister Vocat, ging nog tijdens zijn studie biologie een aantal uren lesgeven op Magister Vocat. Destijds, eind jaren zestig, was dat nog een katholieke opleiding, waar broeder Albertinus de directeur was. Albertinus zag kennelijk de mogelijkheden van de jonge Van Wissen, want toen deze hem vertelde dat hij vervoersproblemen had, reageerde hij met “Dus je moet een autootje kopen?”. Hij ging vervolgens naar de kas achter zijn bureau en telde voor Kees het gewenste bedrag uit.
Kees was in die tijd vooral een veldbioloog, geheel in de stijl van die twee andere grote
Amsterdamse biologen, Heimans en Thijsse. Zijn soortenkennis bracht hij over op zijn studenten,
bij voorkeur in het veld. De dijk waar nu de metro loopt, toen nog zonder functie, was onder
handbereik om excursies te geven. Maar ook in het voorjaar om zes uur ’s ochtends in het Ilperveld,
Kees staand op de plecht van een roeibootje een lepelaar aanwijzend of dansend op het trilveen.
Na afloop koffie in het Koffiehuis op het Mosveld. In het lokaal was er tijd voor de didactiek,
met als vast onderdeel de les met het levende dier. Met gelijkgestemden onder de docenten organiseerde
hij excursies en kampen in binnen- en buitenland. Vaak was zijn vrouw Eefje ook van de partij.
Een oud-student van Kees schreef van de week hoe belangrijk Kees voor hem was geweest.
Hij schreef “door Kees gingen er werelden voor mij open!”
Kees had een brede kijk op het opleidingsonderwijs die veel verder reikte dan zijn vakgebied. In de vele vergaderingen die daar vanaf begin jaren tachtig aan werden gewijd, gaf hij blijk van zijn visie op het vak van leerkracht en hoe je de opleiding zou kunnen inrichten. Altijd met humor, maar als het nodig was ook met scherpe tong. In de periode van het probleemgestuurd onderwijs verzorgde Kees de logistiek, zorgde ervoor dat het materiaal voor de studenten op tijd beschikbaar was. Met anderen schreef hij rapporten voor visitaties en werkte mee aan “Werken aan de basis”, het visiestuk dat jarenlang richtinggevend bleef.
Toen eind jaren negentig in de visie van Kees de zaakvakken, waaronder zijn biologie, in de knel kwamen, haakte hij op het punt van de onderwijsontwikkeling af. De pedagogisering van het opleidingsonderwijs was hem een gruwel. Hij schikte zich met tegenzin, maar vond zoals altijd voldoening in het werken met studenten.
Bij zijn afscheid prees hij de opleiding vanwege de ruimte en de vrijheid die hem tijdens zijn docentschap van ruim veertig jaar in het algemeen geboden werd. Zijn liefde voor en betrokkenheid bij het opleidingsonderwijs bleek ook na zijn pensionering toen hij het initiatief nam om de geschiedenis ervan vast te leggen in de site “De Brug”.
Ik wens het Amsterdamse opleidingsonderwijs veel inhoudelijke en gedreven docenten zoals Kees van Wissen.
Jan Jobse, collega en vriend