Geheugen: vastleggen van de geschiedenis
De iPabo - interconfessionele Pabo - is in de jaren tachtig van de vorige eeuw ontstaan uit
achtereenvolgende fusies van acht confessionele opleidingen in Noord-Holland en heeft een snelle en
omvangrijke ontwikkeling doorgemaakt. Het project is geëntameerd door Egbert Nijeboer en Kees van Wissen.
Egbert heeft met name de geschiedenis van de Amsterdamse protestantse scholen beschreven en Kees met name
de katholieke scholen en die van de Da Costa en van de iPabo.
Wij vinden het belangrijk dat de opleiding haar geheugen behoudt. Daarom willen wij de geschiedenis van
de scholen en daarin de ontwikkeling van het opleidingsonderwijs vastleggen. Want:
'Verba volant, scripta manent’!.
Wij geven met name aandacht aan de gehanteerde
visies op het onderwijs en trachten daarbij de sfeer op de scholen weer te geven.
Onze werkwijze
Wij hielden interviews met meer dan zeventig (oud)-docenten en (oud)-studenten van de betrokken opleidingsscholen.
Hierbij ging het ons ging vooral om eigen ervaringen met het onderwijs.
Daarnaast deden wij onderzoek in diverse (veelal incomplete) archieven.
Wij houden ons gaarne aanbevolen voor aanvullingen, correcties en suggesties.
Deze geschiedenis beslaat een tijdsperiode van meer dan honderd jaar,
waarin heel veel is veranderd, maar toch ook veel herkenbaar is gebleven.
Met het bewaren van de geschiedenis van de Hogeschool iPabo en voorgangers beogen we ook het
bouwen van een brug tussen het verleden en de toekomst.
De ontwikkeling van de scholen staat beschreven in aparte 'deelsites'.
Geschiedenis is deel van je identiteit, je manier van denken en handelen. Ze bepaalt mede de wijze waarop je doelen formuleert, waarop je het onderwijs inricht, welke je idealen zijn en hoe je 'in de maatschappij' staat. Van geschiedenis kun je leren: 'Lessen trekken voor de toekomst'. En dus ons handelen beter overdenken en uitvoeren: reflectie. Klik op de audio hieronder om Lex te horen.
De geschiedenis herhaalt zich nooit, maar ze rijmt wel. Zo zijn er telkens terugkerende patronen te onderscheiden, als het ware de 'grondtonen'. Voorbeelden: hoe reageert een school bij snelle groei, of juist snelle krimp? Hoe gaat men om met problemen binnen en buiten de school? Hoe gaat men om met fusies, welke protocollen en procedures worden gevolgd? Welke motieven hebben mensen bij het nemen van beslissingen? Hoe gaat men om met personeel ('human capital').
In de beschreven geschiedenis kan zo een aantal 'rode draden' te onderscheiden.
De geschiedenis van de scholen weerspiegelt de maatschappelijke ontwikkelingen en
de visies die 'men' had op het onderwijs en de vorming van kinderen. Dit aspect klinkt ook door in de interviews.
Enige afstand nemen tot vroegere, maar daardoor ook tot huidige gebeurtenissen en ontwikkelingen
kan leiden tot relativering. Historici hebben vaak een toefje 'ironie'....
(PC-lagere school; leesboekje ca. 1920). Beweeg muis over afbeelding.
"Ïn het Verleden ligt Het Heden; in het Nu wat worden zal."
"Wie het verleden vergeet is gedoemd het te herhalen."
"Uit ervaring leren we dat men nooit iets leert van ervaring."